Filipijnen

Dag allemaal!
Hierbij mijn laatste reisverslag over de Filipijnen. 

Vanuit Singapore nam ik het vliegtuig naar Manila waar ik een nacht verbleef in Pink Manila hostel. Manila is zo’n typische veel te drukke, vuile, onvriendelijke en soms zelfs gevaarlijke stad waar je niet meer tijd wil doorbrengen dan nodig. De Lonely Planet zegt over Luzon: ‘Have a crazy night out in Manila and start the Luzon loop’. Zo gezegd zo gedaan. Zodra ik laat in de avond mijn backpack in de hostel drop, word ik door medebackpackers mee uit gevraagd. Zo leer ik enkele leuke mensen kennen uit Nieuw-Zeeland, Engeland en Frankrijk. Samen vormen we een groepje van vijf en besluiten de volgende dag de nachtbus te nemen naar Banaue, in het noorden.
Na een lange en oncomfortabele busrit kwamen we ’s ochtends aan in Banaue. Daar boekten we meteen een driedaagse tocht door de Condillera Mountains om er de beroemde rijstterrassen te verkennen. Wat we vooraf niet wisten is dat de tocht gemiddeld zes uur wandelen per dag inhield door de bergachtige omgeving. Daarbovenop was het de hele tijd aan het regenen en daardoor ook erg koud. We moesten ons er even overzetten maar uiteindelijk konden we er best om lachen en ontdekten we dat dit net de charme was van de tocht. De landschappen waar we doorheen wandelden waren ronduit adembenemend. De omgeving met zijn rijstterrassen doen zijn naam als ‘achtste natuurlijke wereldwonder’ alle eer aan. We slapen twee nachten bij locals in kleine huisjes in Cambulo en Batad en krijgen ‘s avonds lekkere lokale gerechten voorgeschoteld. Onderweg komen we de prachtige Tapiya waterval tegen. Hoewel het water ijskoud is, springen we er allemaal in! ’s Avonds proberen we onze kleren en schoenen droog te krijgen rond een kampvuurtje, biertje erbij, de gids speelt gitaar en zingt wat Filipijnse liedjes met op de achtergrond het geluid van een kabbelend beekje. Het plaatje is af en het is volop genieten! 

Vanuit Banaue boeken we nog een daguitstap naar Sagada, bekend voor zijn ‘hanging coffins’. Dit zijn doodskisten die worden opgehangen aan de rotswanden of opgeborgen in de grotten, dit om te vermijden dat de geesten van de overledenen gemakkelijk zouden kunnen ontsnappen en ronddwalen, zo zegt het lokale geloof. We bezoeken in Sagada ook nog een grot en ondernemen een behoorlijk spannende en avontuurlijke afdaling omdat het er erg glad is. Maar ons klauterwerk wordt wel beloond door het mooie zicht op het glinsterende complex van stalagmieten en stalactieten. ’s Avonds nemen we de nachtbus terug naar Manila en nemen van daaruit meteen het vliegtuig naar Cebu.

In Cebu gaan we nog een avondje stappen met de bende en nemen daarna afscheid en gaan elk onze eigen weg. Ik neem een welgekomen dagje rust en gebruik deze tijd om mijn verdere route door de Filipijnen te organiseren. De Filipijnen is een fantastisch land om te bereizen maar is helemaal anders dan de andere landen die ik eerder aandeed. Door de vele eilanden en lange afstanden zijn de verbindingen vaak slecht met lange reistijden dus een beetje organisatie is hier wel geboden. Ik besluit eerst het zuidelijke eiland Bohol en daarna het noordelijke eiland Malapascua te bezoeken. 
Na enkele uren op de bus en vervolgens enkele uren op de boot kom ik aan op de pier van Bohol. Daar huur ik meteen een scooter voor de tijd die ik op het eiland verblijf. Ik rijd naar Nutshuts, een hostel gerund door een Belg, op een unieke locatie in de jungle met allemaal hutjes langs de Loboc rivier. De volgende ochtend leer ik bij het ontbijt twee Nederlandse meisjes kennen die blijkbaar ook het plan hebben om de ‘Bohol loop’ te ondernemen dus we trekken er samen op uit. Vanuit Nutshuts in Loboc rijden we over Bilar naar Carmen met de beroemde Chocolate Hills. Het heuvellandschap wordt Chocolate Hills genoemd omdat in het droge seizoen de heuvels op chocolade lijken aangezien ze door de droogte bruin worden. We vervolgen onze weg verder de bergen in naar Sierra Bullowe om weer af te dalen naar Jagna aan de kust. Van daaruit snorren we langs de kustweg naar Loay en terug naar Loboc, Nutshuts. Het was een fantastisch mooi route van 140km op heel goede en krachtige scooters met prachtige landschappen, tussen de palmbomen en jackfruit bomen. Onderweg staan de locals je langs de weg toe te zwaaien en tijdens een korte stop om te tanken in een klein dorpje maken we een praatje met deze enthousiastelingen en ik speel wat basketbal met de jongentjes. Ik ben volledig voldaan na deze dag en we stoppen in Loboc voor een XL pizza recht uit de steenoven. ‘s Avonds installeer ik me langs de rivier met een lokale Tanduay rum en een goed boek. Heerlijk rustig na een drukke dag. Tijdens mijn laatste dag op Bohol bezoeken we het Tarsier Sanctuary concervation center, leuk om deze kleine nachtdiertjes met grote ogen eens te zien in hun natuurlijke habitat. Daarna vervolgen we onze weg per scooter naar de Mag-Aso Falls, een tip van een local. In deze erg afgelegen waterval klim ik helemaal naar de top en spring in het water, super verfrissing in een prachtige omgeving. De volgende dag neem ik de boot terug naar Cebu en ga een avondje stappen. In Cebu City bezoek ik nog het Museo Sugbo, met info over de lokale geschiedenis, het Fort San Pedro en de Basilico Santa Nino. Daarna is het tijd om naar Malapascua te gaan, eindelijk terug duiken!

Na enkele uren bus en boot kom ik aan in Villa Sandra, een chille reggae guesthouse vol hippies en alternatievelingen. De eerste twee dagen geniet ik van de relaxte sfeer, ga lekker eten, lees een boek op het strand en chill wat in de hangmatten. De dag erop ga ik duiken want Malapascua staat bekend om het duiken met Threshersharks. Ik had echter niet al te veel geluk tijdens mijn eerste duik want ik zag de haaien enkel van ver. De twee daarop volgende duiken op Gato Island maakten dat ruimschoots goed. Tijdens deze duiken gaan we door een tunnel onder het eiland en worden omgeven door 360° koraal met Whitetipsharks rondom ons! ’s Avond is het ‘disco’ op het basketbalpleintje en dansen we met de locals in dit pittoreske dorp. De dag erop vieren we het Sinulog Festival, la fiesta Santa Nino, het kindje Jezus. Christelijk geïnspireerd maar vooral een groot volksfeest, zo blijkt. Ik word gewekt door de trommels en muziek en haast me mee op de boot. Met tientallen boten varen we met veel muziek en ambiance rond het eiland en dansen en feesten ter ere van Santa Nino. Eens terug aan wal worden we getrakteerd op varken aan het spit, super lekker! ’s Avonds is het feest op het pleintje, waar verschillende groepen ingeoefende lokale dansen opvoeren. De perfecte afsluiter van een memorabel verblijf op het gezelligste eiland in de Filipijnen!

Na een korte tussenstop in Cebu City neem ik het vliegtuig naar Palawan, ‘the last frontier’. Vanuit het vliegtuig zie ik al dat Palawan een prachtig eiland is, tevens drie jaar achter elkaar verkozen tot mooiste eiland ter wereld door een gerenommeerde reizigerssite. Ik land op Puerto Princesa en bezoek daar de volgende dag de ‘Underground River’. Deze rivier loopt letterlijk ondergronds door een grot en staat terecht op de lijst van zeven natuurlijke wereldwonderen. Zelden zag ik zoveel figuren in de stalagmieten en stalactieten en waren de openvolgende kamers in de grot zo indrukwekkend. Vanuit Puerto Princesa nam ik de bus naar de noordelijke tip van het eiland, El Nido. Omwille van zijn prachtige eilanden (en verkiezing tot mooiste eiland) is deze plek de laatste jaren erg toeristisch geworden maar ik besluit er toch een dagje aan island hopping te doen. Met een bootje doen we verschillende stranden aan en bezoeken de mooie lagoons. ’s Middags eten we op een verlaten strandje de verse vis, klaargemaakt op de BBQ. Hier ontmoet ik zowat de eerste Vlaming onderweg en samen gaan we ’s avonds lekker eten en gaan we naar één van de leuke barretjes op het strand. De volgende ochtend neem ik de boot naar Coron, mijn laatste stop in de Filipijnen. 

In Coron heb ik maar één doel, nog zoveel mogelijk duiken. Na wat opzoekingswerk kom ik terecht bij Coron Divers, een duikschool gerund door locals. Coron staat bekend om ‘wreckdiving’, het duiken naar Japanse scheepswrakken die hier gezonken zijn in 1944 na bombardementen door de Amerikanen. De eerste duik was zeker de spannendste. Op 30m diepte enteren we het wrak en verken ik samen met mijn duikinstructeur de verschillende scheepsruimten. Met slechte zichtbaarheid begeven we ons doorheen de smalle schachten. We gaan ook rondom het gekantelde schip op de zeebodem en zoeken en vinden de verroeste kanonnen. Tijdens de twee volgende wreckdives kan ik meer genieten omdat ik ondertussen weet hoe het eraan toe gaat en de zichtbaarheid beter is. Wreckdiving is toch een specialiteit apart en ik ben blij dat ik Max leer kennen, een Franse duikinstructeur die me hierbij erg professioneel heeft begeleid. Na het wreckdiven willen we natuurlijk alleen maar meer duiken en we besluiten samen rondom Coron Island enkele duiken te plannen. Zo gaan we duiken in Cathedral Cave, een prachtige ondergrondse grot, gelegen in de zuidelijke punt van het eiland. De duik in de grot zelf was erg mooi maar niet moeilijk. De duik naar de grot en terug daarentegen was een heel stuk spannender met golven die 5m boven ons tegen de rotsen beuken. We gaan ook duiken in Barracuda Lake, een unieke ervaring in kristalhelder water. Op 12m diepte bevindt zich een thermocline, een scheidingslijn waar het zoete water overgaat in zout water met een temperatuurverschil van meer dan 10°! Om de dag af te sluiten duiken we nog naar een minder diep gelegen koraal en duiken samen met zeeschildpadden tussen prachtig koraal en tropische vissen. 
Mijn verblijf in de Filipijnen zit erop en ik neem de 2go Travel nachtboot naar Manila. Daar kom ik een familie tegen die op weg is naar een congres en ze nodigen me uit op hun familiefeest. Het eten heeft me goed gesmaakt en ik moet ik met iedereen op de foto. Ik word aan de hele familie en vriendenkring voorgesteld en schud beleefd vele handen. Enkele uren later neem ik het vliegtuig naar Kuala Lumpur waar ik de nacht doorbreng op de luchthaven, wachtend op mijn aansluiting naar Chiang Mai, Thailand. Momenteel verblijf ik nog enkele dagen in Pai en neem binnenkort de nachttrein naar Bangkok. Vanuit Bangkok vlieg ik dan terug naar huis en zit mijn avontuur erop. 

De reis is ontzettend snel gegaan maar ik ben blij dat ik zoveel ervaringen heb kunnen opdoen en ik leerde fantastische mensen kennen, zowel medebackpackers als locals. Dit was mijn laatste verslag, ik hoop dat jullie het fijn vonden om het te lezen. Tot snel!